Τα Ρόδινα Ακρογιάλια

Εἰς ἕνα μνῆμ᾿ ἀγνώριστο μικροῦ κοιμητηρίου

δὲν θέλω νὰ τὸ βλέπωσιν ἀκτίνες τοῦ ἡλίου,

μηδὲ κυπάρισσος σκαιά, μηδ᾿ ἀπεχθὴς ἰτέα

νὰ τὸ σκιάζῃ. Καταιγὶς ἂς τὸ κτυπᾶ βιαία!

Καὶ δὲν ποθῶ θυμίαμα, δὲν θέλω ψαλμωδίαν,

νὰ ἔλθῃς μόνον σὲ ζητῶ, μίαν θαμβὴν πρωΐαν,

νὰ βρέξῃς μ᾿ ἕνα δάκρυ σου τὸ διψασμένον χῶμα,

κι ἂς σβύσῃ μὲ τὸ δάκρυ σου καὶ τ  ὄνομά μου ἀκόμα...

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Τα Ρόδινα Ακρογιάλια)