Σελίδες

Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

Τα πρώτα ραντεβού

Πόσο αγαπούσα, πόσο αγαπώ αυτή τη δειλία των πρώτων ραντεβού,
αυτή την ατολμία του φιλιού και τις συγκεχυμένες κουβέντες.
Πόσο αγαπούσα, πόσο αγαπώ αυτά τ'αγαπημένα λόγια.
Δεν ελησμόνησα το σκοπό τους, η ψυχή τους είναι μέσα μου ζωντανή.
Έχω ξεσυνηθίσει τις όλο χάδια εξομολογήσεις,
τις τρυφερές ικεσίες, άρχισε να μου γίνεται πιο γνώριμη η κραυγή της επιθυμίας,
του πάθους η φλογερή γλώσσα,
όλα τα λόγια που δασκαλεύουνε την αγνότητα
η πονηρία και το σκοτάδι.
Μες από τους ενθουσιασμούς και τις πλήξεις, τραβιέμαι προς την φωνή σου,
σαν εξόριστος που ακούει στα ξένα, το κάλεσμα της πατρίδας.
Εδώ στον κήπο που ζούν οι σκιές, εδώ που στο λυκόφως είναι φωτεινά,
ξανάρθε κοντά το παρελθόν, με το γρήγορο βήμα της στιγμής.
Βλέπω τα χείλη στο αλαφρό δίχτυ των σκιών που ξεγλιστρούν.
Είμαστε παιδιά! Όλοι μας είμαστε παιδιά! Πεταλούδες γύρω απ'τις φλόγες.
Εσύ έκρυψες, χαμηλώνοντας στο σκοτάδι, το ταραγμένο σου βλέμμα...
Αυτό είχε γίνει! Όλα όσα έγιναν, τα ξανάφερε πίσω ο βραδιασμένος κήπος.
Πάθη, όνειρα μονάχα ονειρευόσαστε, μα η ψυχή θα ξυπνήσει ξανά
μ'ένα αιώνιο φως θα φλογιστούν` μονάχα να'ναι κανείς ερωτευμένος!
Ο έρως μονάχα!...

Вале́рий Я́ковлевич Брю́сов (Τα πρώτα ραντεβού)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.