(εσύ θα μπορούσες;)
όπως οι ρυτίδες του νερού
παραδίνονται
στον ήρεμο άνεμο.
*
Κρίμα τα ριζόφυλλα που
χτυπά ο φθινοπωρινός άνεμος,
άκαρπα είναι σαν την
αγάπη μου, που κουράστηκες
να τη μεγαλώσεις.
*
Η ομορφιά των λουλουδιών
χάθηκε, κανείς δεν νοιάστηκε
κι εγώ κοιτούσα τον εαυτό μου
να γερνά μες στο κόσμο
καθώς βροχές έπεφταν.
*
Όσοι υπήρχαν χάθηκαν
και οι χαμένοι πλήθυναν,
θλίβομαι σ'αυτό τον κόσμο
κι αναρωτιέμαι
ως πότε θα αναστενάζω.
小野 小町 (Όνο Νο Κομάτσι, Τάνκα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.