"Γιατ'είσαι σήμερα τόσο χλωμή;"
-Γιατί πίκρα τον πότισα πολλή,
ώσπου τον μέθυσα από πόνο.
Πώς να ξεχάσω; Παραπατώντας βγήκε
με μορφασμό σπαραχτικό στα χείλη`
δίχως ν'αγγίξω ούτε το περιστύλι,
έτρεξα πίσω του ως την πόρτα.
"Στάσου!" του φώναξα στο δρόμο μ'αγωνία.
"Μη φεύγεις, θα πεθάνω. Το'καμα για να παίξω".
Ήσυχος χαμογέλασε, και ανατριχιασμένος
μου'πε: "Φυσάει, μην μένεις έξω".
А́нна Андре́евна Ахма́това (Τον μέθυσα απο πόνο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.